ΕΒΡΟΣ πιο ΜΕΤΑ, γιατί τώρα ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ τούμπανα – Τα θωρακισμένα σύνορα του επίτιμου, η πράσινη ανάπτυξη και πράσσειν άλογα

Διανύουμε περίοδο σοβαρών εξελίξεων για τον Έβρο του τώρα, την ολιστική ανασυγκρότηση του μετά, αλλά και με ζητήματα κατά τόπους και κατά περίπτωση άκρως ανησυχητικά και – ίσως – κι επικίνδυνα. Όμως…

Αν ξεκινήσει κανείς απ’ τη Σαμοθράκη και τη θλιβερά επίκαιρη κατάσταση στο Γυμνάσιό της ή τη διαχρονικά τραγική κατάσταση στο ανύπαρκτο Κέντρο Υγείας της, μπορεί να “προσγειωθεί” ανώμαλα – ή να προσθαλασσωθεί ίσως καλύτερα – στην απέναντι όχθη με τα φανταστικά (κυριολεκτικά) υδροπλάνα που ΘΑ ένωναν το νησί μας με την Αλεξανδρούπολη. Εκεί, στην… πρωτεύουσα του Έβρου, στη Σούδα του Βορρά, ένα αέριο φυσικό κι επακόλουθο να απασχολεί τα μεγάλα συμφέροντα, τους δε κατοίκους ποσώς. Η ΜΕΘ Παίδων κολλάει σε 20 διορισμούς και πώς ζυγίζεις μια-δυο παιδικές ψυχούλες με 20 μισθούς∙ αφού εύκολα με κάτι Evros Pass πας Φέρες, βρίσκεις χιλιάδες “ευλογημένα” μεταστάντα εις Κύριον πρόβατα, και καταλήγεις Σουφλί για χειμερινές διακοπούλες, τι άλλο θες. Στο Σουφλί βρίσκεις ν΄ ακούγεται Σαν Παραμύθι η ίδρυση πανεπιστημιακού τμήματος – Κτηνιατρική Σχολή με τα ζα μ’ τ’ αργά ποτές όμως – κάνεις κι ένα πέρασμα από Δαδιά να πάρεις τζούρα κάρβουνου και καταλήγεις στον ορεινό όγκο σε κάτι ξεχασμένα χωριουδάκια – αλλοθρήσκων όμως, τι μας νοιάζει∙ στις εκλογές ξανά εκεί, για τις ψήφοι. Φτάνεις Διδυμότειχο, να περάσεις απ’ τη γέφυρα, να μην περάσεις. Κι αν περάσεις έχει επιστροφή ή θα βγεις νεκροταφεία μεριά μια και καλή; Εκείνος ο μιναρές βάλε βγάλε θα ρθει να κουμπώσει στη νέα στέγη της κας Λίνας στο τέλος του ‘25 στη μη πλατεία του χωριού, αλλά ευτυχώς – ευτυχώς όμως – έρχονται τα παιδιά της Ψυχολογίας και μας ανεβάζουν την ψυχολογία μας, έστω. Α, και το χαϊβάν-παζάρ’, σημείο αναφοράς. Νεράκι νά’ χουμε κάποτες μπάρεμ και δόξα τον Αλλάχ. Αλλά χαρείς λιγάκι, διώξ’ τη μιζέρια πια. Με την ασφαλή κατά Σταϊκούρα “κλειστή οδό ταχείας κυκλφορίας” φτάνεις Ορεστιάδα που συνεχίζει επιτυχώς να γίνεται Νέα Ξανά, αφού. Ναι, με τέτοια ταχύτητα όμως ηλεκτροκίνητη, ποδηλάτου απαράληπτου, διότι σιδηροδρομικώς το όραμα του κ. Πρωθυπουργού που θα μας έβγαζε απ’ την απομόνωση με τα υπερσύγχρονα τρένα της διπλής γραμμής κάπου χάθηκε στον (σιδηρό)δρομο του χερσαίου μεταφορικού ισοδύναμου και των φορολογικών κινήτρων/ελαφρύνσεων… Έρχονται όμως τάχαμου επίτιμοι Χρυσοχοΐδηδες να μας πουν και να το εννοούν ότι είμαστε θωρακισμένοι, έρχεται κι η Ανάπτυξη με τον υπουργό της τον κ. Θεοδωρικάκο, αλλά και πάλι θα σταματήσει Αλεξανδρούπολη μεριά, για χαιρετίσματα χαριεντίσματα με Άνθιμο μόνον. Πιο πάνω δεν. Πιο πάνω θα φτάσει δε ο παρά τω πρωθυπουργώ, αλλά δεν θα δει ότι το μόνο δάσος που μας απέμεινε άθικτο κείθε στα πιο βόρεια ετοιμάζονται να τ’ αργοπεθάνουν κι αυτό, όπως το ίδιο το Τρίγωνο. Ούτε ότι αν εκείνη η ρημάδα νέα Περιφερειακή Ενότητα γινόταν Βορείου Έβρου δεν θα τρέχανε πάλι με επιστολές στους Σκυλακάκηδες δήμαρχοι και πρόεδροι να σώσουν τη ΔΕΥΑΟ π.χ. – θα ήταν αυτονόητα σωσμένη. Και τα υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά προσώπατα πηγαιν’έρχονται για να στρώσουν το δρόμο του Πρωθυπουργού που θα μας προσφέρει κι άλλα καθρεφτάκια για τη… μετά του 2027 εποχή. Κολοκύθια*

______

*ΕΝΑ είναι το θέμα που απασχολεί κι ενδιαφέρει τον πολίτη σήμερα στον Έβρο: πόσα κιλά τραχανά βγάζει μια κολοκύθα 200 κιλών; Αυτό. Σιγά μη φτάσει κανείς την ανάγνωση αυτού του κειμένου ως εδώ χάμω.